Konkurs na nazwę dla pomnika przyrody

W sąsiedztwie Zbiornika Turawskiego, przy szosie z Turawy do Dobrodzienia rośnie majestatyczny dąb bezszypułkowy, objęty ochroną jako pomnik przyrody. Jest to najstarszy i najokazalszy okaz tego gatunku w Polsce. Jego obwód wynosi 562 cm, a jego wiek szacuje się na około 400 lat. Dąb bezszypułkowy występuje w Europie aż po Azję Mniejszą.W naszym kraju jest rzadziej spotykany od dębu szypułkowego, od którego różni się m.in. brakiem szypułek, czyli krótkich łodyżek na żołędziach. Posiada również bardziej miękkie  i lżejsze drewno w porównaniu dębem szypułkowym. 

Zanim powstał Zbiornik Turawski ten najstarszy dąb rósł w sąsiedztwie koryta Małej Panwi i otoczony był bagnami i starorzeczami. Miejsce to znane było od wieków okolicznym mieszkańcom z licznych podań. Według jednego z nich w miejscu gdzie rośnie, na początku XVII w. ówczesny właściciel Turawy, upolował jelenia o niezwykłym porożu i na pamiątkę tego wydarzenia posadził to drzewo. Według innego podania pod tym dębem utopiła się młoda hrabianka, która zakochała się bez pamięci w biednym parobku. A stało się to po tym jak jej ojciec, właściciel pałacu w Turawie, dowiedział się o tym związku i wysłał chłopca do pracy na Dolny Śląsk. Po śmierci swej ukochanej córki hrabia zlecił wykonanie kamiennej ławki, którą postawiono pod dębem. To na niej opłakiwał niepotrzebną śmierć. Ławka ta, przewrócona, zapomniana, znajduję się pod dębem po dziś dzień.