Pomniki przyrody

Dąb bezszypułkowy
Quercus petraea Liebl

Duże drzewo z regularną koroną i smukłym pniem. Liście u nasady poziome lub klinowate, regularnie klapowane. Żołędzie bez szypułek (stąd nazwa), siedzące, groniasto skupione po 3, niekiedy po 7. Może osiągnąć 40 m wysokości oraz wiek ponad 700 lat. Często tworzy mieszańce z dębem szypułkowym. Drewno bardzo cenne, przechowywane pod wodą prawie niezniszczalne.

W sąsiedztwie Jeziora Dużego, przy szosie z Turawy do Rzędowa rośnie majestatyczny dąb bezszypułkowy uważany za najstarszego osobnika tego gatunku na terenie Polski, który objęty jest ochroną jako pomnik przyrody. Obwód jego pnia wynosi 562 cm, wysokość to 32 m, a jego wiek szacuje się na około 400 lat.

Zanim powstało Jezioro Duże, ten najstarszy dąb rósł w sąsiedztwie koryta Małej Panwi i otoczony był bagnami i starorzeczami. Miejsce to znane było okolicznym mieszkańcom z licznych podań. Według jednego z nich pod tym dębem utopiła się młoda hrabianka, która zakochała się bez pamięci w biednym parobku. A stało się to po tym, jak jej ojciec, właściciel pałacu w Turawie, dowiedział się o tym związku i wysłał chłopca do pracy na Górny Śląsk, skąd pochodziła ta szlachecka rodzina.