Jubileusz kościoła i parafii

Ks. dr Sławomir Pawiński

Jubileusz „Pod trzema krzyżykami - +++”

200-lecie powstania lokalii w Ligocie Tur. (1813-2013 r.)

W historii parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Ligocie Tur. rok 1813 był znany, jako rok powstania lokalii, czyli struktury pośredniej między filią a parafią. Tu i ówdzie były różne wzmianki, ale brakowało na ten temat konkretnego opracowania, a przede wszystkim wglądu w dokumenty ustanawiające lokalię w Ligocie. I tak było do czerwca 2011 roku, kiedy to w czasie remontu kościoła w Ligocie w zakrystii odkryto prawdziwy „skarb”. Za szafą znajdował się pancerny sejf. Po jego otwarciu okazało się, że kryje on w sobie różne dokumenty, pośród których jeden zasługiwał na szczególną uwagę. Był to dokument erygujący ligocką lokalię. Bardzo dobrze zachowany, pisany niemieckim gotykiem, zaopatrzony w pieczęcie biskupa wrocławskiego dokument stał się prawdziwym „skarbem” wiedzy o powstaniu lokalii, a pośrednio i naszej parafii. Dokument został przetłumaczony przez p. Patrycje Kałuża z Kraskowa w marcu 2012 roku.

Po pierwszej lekturze dokumentu moją uwagę przykuły „trzy krzyżyki - +++” stawiane przy nazwiskach osób, które zadeklarowały się utworzyć fundację ligockiej lokalii. Tych nazwisk w dokumencie wymienionych jest aż 121 i przy każdym z nich „trzy krzyżyki - +++”! Są to ojcowie rodzin z Ligoty (44 osoby), Kadłuba (38 osób), Zakrzowa (30 osób) i Koloni Zakrzowskiej (9 osób), które wzięły na siebie cały ciężar powstania i utrzymania lokalii w Ligocie. Nie umieli pisać, ani czytać i dlatego w obecności urzędników kościelnych i państwowych podpisali się tymi „trzema krzyżykami - +++”. Nie chodziło tylko o to, by postawili jakikolwiek znaczek piórem. Była to swoista przysięga, że stawiający znak jest tą samą osobą, która występuje w dokumencie, i oznaczała zgodę człowieka na to, aby dokument nabrał mocy sprawczej. A przysięga była jedną z najmocniejszych – na Krzyż Chrystusa. Podpisujący oświadczał tym samym, że jest chrześcijaninem i bierze na świadka największe świętości swej wiary, by poświadczyć dokument i wypełnić to, do czego się w nim zobowiązał.

Te „trzy krzyżyki-+++” pobudziły moją wyobraźnię…

Zacząłem myśleć o zbliżającym się w 2013 roku okrągłym jubileuszu - 200 lat od powstania ligockiej lokali. Każdy jubileusz niesie w sobie łaski i dary Boże, okazje do wdzięczności Bogu i ludziom. A my, dzięki Opatrzności Bożej, możemy ludzi, którym zawdzięczamy powstanie lokalii i pośrednio naszej parafii, wymienić z imienia i nazwiska. Choć nie umieli pisać i czytać, mieli głęboką wiarę, mieli pragnienie Kościoła i kapłana, swojego księdza – duszpasterza, który będzie blisko i który będzie ich prowadził do Boga. Z tej wiary ojców naszych i ich pragnienia Kościoła i kapłana rodzi się lokalia – „zaczyn” późniejszej parafii.

„Trzy krzyżyki +++” stały się dla mnie natchnieniem, aby w roku jubileuszu powstania lokalii ufundować w formie wotum wdzięczności dla ojców założycieli lokalii drogę jubileuszową, której częścią stanie się Droga Krzyżowa. Zlokalizowana jest w ogrodzie za plebanią. Wejście na drogę jubileuszową od strony kościoła, obok domu katechetycznego. Przestronna brama prowadzi obok kapliczki z prześwitującym krzyżem, który zaprasza do spojrzenia na świat właśnie w perspektywie krzyża. Obok na ścianie jest napis: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje!" Mk 8,34. Droga dalej prowadzi obok „Getsemani” – miejsca modlitwy Pana Jezusa przed męką. Pośród kamieni i dużych głazów stoi figura Pana Jezusa modlącego się w Ogrodzie Oliwnym, przeżywającego trwogę konania i składającego dłonie w stronę Boga Ojca ze słowami: „Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!” Łk 22,42

Droga wiedzie dalej do alei brzozowej, wśród której ukryte są poszczególne stacje Drogi Krzyżowej. Na końcu drogi stoi Golgota z trzema krzyżami, by nie powiedzieć z „trzema krzyżykami - +++”.

„Trzy krzyżyki - +++” przypominają bowiem Golgotę i moc Krzyża św. i odwołują się do „podpisu wiary”, jaki złożyli ojcowie założyciele lokalii i którym zobligowali się do wypełnienia zobowiązań wobec fundacji. Na Golgocie Pan Jezus złożył szczególny „podpis wiary i miłości” wobec człowieka. Krzyż stał się znakiem cierpienia, ale przede wszystkim stał się znakiem wyznanej miłości, która ma moc odkupienia człowieka. Świadectwo wiary, jakie złożyli pod tymi podpisami w formie „trzech krzyżyków” staje się katechezą wiary dla nas jako ich potomków. Dlatego u stóp naszej parafialnej Golgoty stoją trzy krzyże, a pod nimi tablice z marmuru z wygrawerowanymi imionami i nazwiskami ojców założycieli lokalii. Poszczególne stacje Drogi Krzyżowej są podświetlone, bo po Wielkanocy wprowadziliśmy w naszej parafii nowe nabożeństwo – „Drogę Światła”. Jest to nabożeństwo wielkanocne, w czasie którego wędruje się i rozważa przy poszczególnych stacjach Drogi Krzyżowej już nie mękę Pana Jezusa, ale ewangeliczne sceny spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem.

Droga jubileuszowa z Drogą Krzyżową to pierwszy etap tworzenia wotum wdzięczności wobec ojców założycieli. Drugim etapem jest Księga Jubileuszowa, która zawiera artykuły o tematyce historycznej związanej z ustanowieniem lokalii w Ligocie Tur, ale przede wszystkim jest w niej przetłumaczony na język polski dokument erygujący fundację lokalii i zdjęcia przedstawiające listę z nazwiskami ojców założycieli i ich podpisy owe – „trzy krzyżyki +++”.

Ostatnim etapem był wielki jubileusz 200 – lecia powstania ligockiej lokalii w dniach 15-16 czerwca 2013 roku. Miał on miejsce na placu za plebanią w Ligocie. Już w piątek 14.06 rozpoczęliśmy obchody jubileuszu od wieczornej mszy św. w Zakrzowie. W Kadłubie jubileuszowa msza św. była w sobotę 15.06 przedpołudniem. W niedzielę 16.06 główne jubileuszowe obchody rozpoczęły się uroczystą mszą św. odpustową ku czci naszego patrona św. Antoniego z Padwy. Po obiedzie nastąpiła część artystyczna, którą przygotowali mieszkańcy naszych trzech wiosek. Zatytułowałem ją „W ogrodach pamięci…” Spojrzeliśmy wstecz, aby dotknąć naszych korzeni, aby z dozą poczucia wielkiej wdzięczności, ale i uśmiechu oraz dobrego humoru przenieść się w czasie bliższym, i dalszym, aby poczuć radość tworzenia wspólnoty, którą zapoczątkowali nasi ojcowie przed 200 laty na tych ziemiach.

W miejscu, gdzie obecnie znajduje się zakrzowski kościół św.św.Piotra i Pawła już w 1595r. istniała kaplica pw. Św. Szymona, Judy i Stanisława. Nie wiadomo, czy kiedyś kaplica miała proboszcza, wiadomo jednak, że kościół był kościołem filialnym parafii Radawie, a następnie Zębowice.

Z budową kościoła kilkaset metrów od wsi związana jest legenda, która głosi, że mieszkańcy wsi gromadzili materiały budowlane na budowę kościoła w centrum wsi, jednak materiały te w tajemniczy sposób znikały, pojawiając się w miejscu, gdzie obecnie świątynia jest zlokalizowana. Inna legenda związana jest ze stawem Czerwonka, znajdującym się niedaleko kościoła, otóż w miejscu, gdzie obecnie znajduje się staw istniała kiedyś karczma. Ludzie, pomimo napominania, bawili się tam w wielki piątek bardzo hucznie i karczma zapadła się. Może i jest w tym coś z prawdy, gdyż wg zapisu w radawskiej kronice parafialnej kaplica w Zakrzowie została wybudowana w odległości 200 metrów od wsi, podczas gdy zasiedlona dopiero w latach 30-tych XX wieku ulica Kościelna ma prawie 500 metrów. Może rzeczywiście w okresie budowy tej pierwszej kaplicy w pobliżu były jakieś zabudowania.

W 2009 roku obchodziliśmy 250-tą rocznicę budowy drewnianego kościoła. Aby godnie uczcić ten jubileusz, mieszkańcy Zakrzowa wspólnie z kapłanami z parafii postanowili, że uroczyste obchody tego święta zostaną połączone z uroczystością odpustową ku czci św.św. Piotra i Pawła.

Jubileuszowe obchody odpustowe rozpoczęły się w piątek 3 lipca 2009r. o godz.20.00 czuwaniem, nabożeństwem za zmarłych i mszą św. odprawioną w drewnianym kościele. W sobotę po mszy św., na której gościliśmy zespół Siekiereczki z Lądka Zdroju, na boisku odbyły się występy dzieci i finał konkursu z wiadomości o św.Pawle, a wieczorem zabawa taneczna. W niedzielę o godz.11.00, tak jak za dawnych czasów suma odpustowa odprawiona na placu przykościelnym, zgromadziła rzesze wiernych, tych, którzy mieszkają, bądż mieszkali w Zakrzowie, gości z okolicznych wsi, władze gminne, a przede wszystkim księży, którzy przebywali w naszej parafii kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat temu oraz księży z sąsiednich wsi. Po mszy św. orkiestra z Jasienia poprowadziła wszystkich na boisko. Po wspólnym obiedzie wszyscy mogli podziwiać występy Teatru A z Gliwic, Kamratów i Szlagier Maszyny, a także naszej młodzieży, która wspólnie z księdzem wikarym przygotowała takie przedstawienie, że nawet najlepsze kabarety przegrałyby z nimi konkurencję. Wieczorem znowu wszyscy bawili się na zabawie tanecznej.

Dziękujemy wszystkim, którzy pomogli zorganizować festyn, a w szczególności:

państwu Gizeli i Wernerowi Wachta

Brygidzie i Pawłowi Kansy

zespołowi QUARTZ

Janowi i Krzysztofowi Moch

panu wójtowi Waldemarowi Kampie i kierownikowi Bartkowi Kicie

Walterowi Świerc

Radzie Sołeckiej i Radzie Parafialnej z Zakrzowa

Markowi Plotnik i Norbertowi Pyka

strażakom z Ligoty i Kadłuba

Beacie Barszcz

paniom pielęgniarkom Karinie Grochol i Brygidzie Krawczyk